ΕΙΚΟΝΑ

ΕΙΚΟΝΑ

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ

Διαβάσαμε από το διαδίκτυο το παιδικό βιβλίο"Αν κάθε μέρα". Αν θέλετε να το διαβάσετε κι εσείς μεταβείτε σε  αυτό τον σύνδεσμο:http://www.eurobank.gr/online/HOME/AnKatheMera/images/Book/BOOK%20APOTAMIEYSH%20.pdf


Φύλλο εργασίας:  Άν κάθε μέρα... σε μερικά χρόνια...







Οι κουμπαράδες μας!



Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας



Ψηφίζουμε: Να βοηθήσουν τα μυρμήγκια τον τζίτζικα ή όχι;



Φύλλο εργασίας:










- ΑΛΕΠΟΥ ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ; - ΔΩΔΕΚΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ!

Η ώρα άλλαξε ... κι εμείς είπαμε να τη μάθουμε! Φτιάξαμε και τα ρολόγια μας ...




... και παίξαμε το ομαδικό παιχνίδι: "Αλεπού τι ώρα είναι;"






Περάσαμε πολύ καλά!


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΟΡΤΗ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μιλήσαμε για το έπος του 40, είδαμε σχετικό video, είπαμε ποιήματα και τραγούδια, παρακολουθήσαμε κουκλοθέατρο (το κανόνι της ειρήνης) ...



...και κάναμε παρέλαση στην αυλή του σχολείου!








Και του χρόνου!  Χρόνια πολλά σε όλους!



Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

"ΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΑ ΕΜΑΘΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ"



"... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.
·         Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
·         Να μοιράζεσαι τα πάντα.
·         Να παίζεις τίμια.
·         Να μη χτυπάς τους άλλους.
·         Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
·         Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
·         Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
·         Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
·         Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
·         Να κοκκινίζεις.
·         Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
·         Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
·         Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
·         Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
·         Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ' αυτό.
·         Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
·         Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ' όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε μια απ' αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.
Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.
Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...
...Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το "πιστεύω" ενός παραμυθά:
* Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
* Οτι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.
* Οτι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
* Οτι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
* Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
* Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.

Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια..."

Info:
http://www.e-fungus.gr/images/stories/fulghum.jpgΟ εκπληκτικός Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο Waco του Texas. Στα νιάτα του εργάστηκε ως εκσκαφέας τάφρων (!!!), παιδί για εφημερίδες, καουμπόης σε ράντζο (βοσκός), μπάρμαν και τραγουδιστής κάντρυ. Μετά από το κολλέγιο και μια σύντομη καριέρα στην IBM, επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στη θεολογία. Για 22 χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, ζωγραφική και φιλοσοφία στο Lakeside School στο Seattle. Ο Fulghum είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και παίζει κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders» -μιας rock and roll μπάντας που αποτελείται από μουσικούς - συγγραφείς. Εχει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια. Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του Seattle της Washington, και της Κρήτης.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του με τίτλο: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»




ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Ο σεισμός δεν είναι παιχνίδι...



 ...αλλά μπορούμε να μάθουμε  με παιχνίδι!

Αν θέλετε να ενημερωθείτε για τους σεισμούς και συγχρόνως να παίξετε πατήστε  ΕΔΩ!


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΜΟΥΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΑ!

Φτιάξαμε μουστοκούλουρα!



 






Την ώρα που τα φτιάχναμε προσπαθήσαμε όλοι μαζί, να βγάλουμε ένα ποιηματάκι, που είναι το εξής...

Τα μουστοκούλουρα

Φτιάχνω μουστοκούλουρα,
κούλουρα, κούλουρα!
Φτιάχνω μουστοκούλουρα
όμορφα, καφέ!

Βάζω μέσα πετιμέζι,
πετιμέζι, πετιμέζι!
Βάζω μέσα πετιμέζι,
ζάχαρη, νερό!

Ρίχνω τώρα αλευράκι,
αλευράκι, αλευράκι!
Ρίχνω τώρα αλευράκι,
κανελίτσα, σουσαμάκι!

Αχνιστά και μυρωδάτα,
μυρωδάτα, μυρωδάτα!
Αχνιστά και μυρωδάτα,
νόστιμα κι αφράτα!

Στη συνέχεια το τραγουδήσαμε και το ζωγραφίσαμε, αφού πρώτα δοκιμάσαμε τα μουστοκούλουρά μας! 





Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΑΦΥΛΙ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ

“Ένα Τσαμπί Σταφύλι" 

                      της Μαρίας Γουμενοπούλου
            
              Μια φορά κι έναν καιρό στα πολύ παλιά χρόνια υπήρχε ένα μικρό χωριό 
που το λέγανε Αγαθοχώρι. Στο Αγαθοχώρι όλοι οι άνθρωποι ήταν καλοί κι 
αγαπούσανπολύ ο ένας τον άλλον.
   Είχε απ' όλα τα καλά το Αγαθοχώρι, εκτός από αμπέλια και κληματαριές. 
Σταφύλι δεν είχαν δει ποτέ στα μάτια τους οι Αγαθοχωρίτες και κρασάκι, που 
γίνεται απ' τα σταφύλια, δεν είχανε ποτέ τους πιει.
   Μια μέρα ένας γέρος, που πήγε με το γαϊδουράκι του σ' ένα άλλο χωριό, έφερε 
γυρίζοντας μια μικρή ρίζα κληματαριά και τη φύτεψε στην αυλή του.
   Η κληματαριά μεγάλωσε κι όταν ήρθε ο Αύγουστος είχε κιόλας έτοιμο το πρώτο τσαμπί σταφύλι. Το 'κοψε γεμάτος χαρά ο καλός Αγαθοχωρίτης, το 'πλυνε στη βρυσούλα του, αλλά, πριν το φάει, σκέφτηκε:
   - Δεν είναι κρίμα να το φάω μοναχός μου, ενώ μπορώ να καλέσω και το γείτονα μου να το φάμε μαζί; Μια και δυο πλησίασε το φράχτη και φώναξε:
   - Γείτονα, έλα να φάμε μαζί το σταφύλι μου.
   Ήρθε ο γείτονας χαρούμενος μαζί με τη γυναίκα του, αλλά, πριν αρχίσουν να το τρώνε, είπε η καλή γυναίκα.
   - Τι κρίμα να το φάμε μόνοι μας, αφού μπορούμε να καλέσουμε και τους άλλους γείτονες, που έχουν και μικρό παιδί.
   Ήρθαν λοιπόν και οι γείτονες οι άλλοι με το παιδί. Εκείνοι με τη σειρά τους σκέφτηκαν τους δικούς τους γείτονες, που 'χαν μάλιστα τρία παιδιά,, ήρθαν κι εκείνοι με τα τρία παιδιά, εκείνοι κάλεσαν άλλους, οι άλλοι άλλους κι έτσι σιγά-σιγά η αυλή του καλού Αγαθοχωρίτη γέμισε ανθρώπους και παιδιά.
   Όταν άρχισε η μοιρασιά, ήταν τόσοι πολλοί άνθρωποι μαζεμένοι, όσες κι οι ρόγες του σταφυλιού. Έτσι θα "παίρνε ο καθένας από μια ρόγα μονάχα. Μόλις όμως έκοψε ο γέρος την πρώτη, για να τη δώσει στον καλό του γείτονα, αμέσως η ρόγα μεταμορφώθηκε σ' ολόκληρο τσαμπί. Έκοψε τη δεύτερη κι αυτή το ίδιο. Χαρές που κάνανε οι Αγαθοχωρίτες! Και η τρίτη και η τέταρτη έγιναν κι αυτές με τη σειρά τους μεγάλα, ωραία τσαμπιά.
   Ξετρελαμένοι από χαρά οι χωρικοί έπαιρναν ο καθένας το τσαμπί του κι έφευγαν ευχαριστημένοι. Όταν και η τελευταία ρόγα που κράτησε ο γέρος για τον εαυτό του έγινε κι αυτή με τη σειρά της μεγάλο κι όμορφο τσαμπί, ο γέρος σκέφτηκε: - Καλύτερα να μην το φάω, να το κάνω κρασάκι.
   Το έστυψε λοιπόν καλά-καλά, έβγαλε ζουμί όσο χωράει ένα ποτήρι, το 'βαλε ύστερα σ' ένα μικρό μικρό βαρελάκι και περίμενε. Όταν πέρασαν οι μέρες και το κρασί ήταν έτοιμο, φώναξε πάλι το γείτονα του να το πιούνε μαζί.
   Εκείνος θυμήθηκε το δικό του γείτονα και τον κάλεσε, αυτός κάλεσε έναν άλλον, ο άλλος άλλον και σιγά σιγά μαζεύτηκαν πάλι όλοι οι Αγαθοχωρίτες στην αυλή του καλού γέρου, για να δοκιμάσουν το κρασάκι του. Όμως έγινε και πάλι το ίδιο παράξενο πράγμα, που είχε γίνει με τις ρόγες του σταφυλιού.
   Το βαρελάκι δεν άδειαζε όσο κι αν έπιναν. Έπιναν, έπιναν κι αυτό ήταν πάντα γεμάτο. Ήταν η ευλογία του θεού, είχε πει ο καλός γέροντας. Κι ήθελε μ' αυτό ο θεός να τους δείξει, ότι όποιος μοιράζεται μ' άλλους τα καλά που έχει, αυτά δε λιγοστεύουν, αλλά όλο και πιο πολλά γίνονται. Από τότε το βαρελάκι με το γλυκό κρασί στο Αγαθοχώρι είναι πάντα γεμάτο.    Όποιος θέλει, πάει, πίνει και είναι τόσο γλυκό, όσο κανένα κρασί σ' όλο τον κόσμο.


Σταφυλομαθηματικά:"Βάλε στο ένα τσαμπί λίγες ρώγες και στο άλλο πολλές"






Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

    Χρόνια πολλά παππού, χρόνια πολλά  γιαγιά!


                  



Μιλήσαμε, παρατηρώντας  τους πίνακες...






 ... όμως κι εμάς μας αρέσει να κάνουμε πράγματα, με τον παππού και τη γιαγιά μας!




  Φτιάξαμε καρτούλες με τύπωμα με τη γόμα του μολυβιού και γράψαμε τις ευχές μας στον παππού και τη γιαγιά!



                                     

                                                

Μάθαμε το Ποίημα:

Ο παππούς και η γιαγιά


Έχω μια γλυκιά γιαγιά
Που πολύ με αγαπά
Με χαϊδεύει με φροντίζει
Και γλυκά με νανουρίζει.


Έναν παππούλη γελαστό
Τρυφερό και στοργικό
Που σφιχτά με αγκαλιάζει
Παραμύθια μου διαβάζει.


Το Θεό παρακαλώ
Να  φυλάει και τους δυο     
Να' χουν πάντα την υγειά τους
Και χαρά στα πρόσωπά τους.

(Το ποίημα το βρήκα στο internet, δεν ξέρω τίνος είναι... όποιος γνωρίζει ας με ενημερώσει...)

Τραγουδήσαμε: