! ω Πατρίδα, Ελλάδα, Ελλάδα...
*********************************************************
... στη Θράκη
Οδοιπορικό στο Δέλτα του ΄Εβρου!!!
*********************************************************
...στη Μακεδονία
Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα
Ο Λευκός Πύργος και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Θεσσαλονίκη.
Αλέξανδρος και Βουκεφάλας
Ο Αλέξανδρος, γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Β΄ και της Ηπειρώτισας πριγκίπισσας Ολυμπιάδας, ήταν 12 ετών όταν κάποιος Θεσσαλός έφερε δώρο στον πατέρα του ένα μαύρο άλογο, το Βουκεφάλα. Κανείς δε μπορούσε να ιππεύσει το ωραίο αλλά και άγριο άλογο. Ο Αλέξανδρος κατάλαβε ότι το άλογο φοβόταν την ίδια τη σκιά του. Το έστρεψε να κοιτάζει προς τον ήλιο και, αφού το ηρέμησε, πήδησε στη ράχη του. Όταν επέστρεψε με το άλογο εξημερωμένο, ο Φίλιππος του είπε:
« Παιδί μου, αναζήτησε ένα μεγαλύτερο βασίλειο, γιατί η Μακεδονία είναι μικρή για σένα».
Σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του, ο Αλέξανδρος ίππευε μόνο το Βουκεφάλα, που δεν ανεχόταν κανέναν άλλον στην πλάτη του. Η μεγάλη αγάπη του Αλέξανδρου προς το ζώο είχε αντίκρυσμα την απέραντη αφοσίωση του αλόγου στο βασιλιά.
Όταν ο Βουκεφάλας πέθανε από τα γηρατειά και τις κακουχίες, ο Αλέξανδρος τον τίμησε. Έχτισε μια πόλη στα βάθη της Ασίας και της έδωσε το όνομα του αλόγου του.
(πηγή: Ζωή από πέτρα)
(πηγή: Ζωή από πέτρα)
Η Γοργόνα η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου
Ο Αλέξανδρος ο Βασιλιάς, σαν πολέμησε και πήρε όλα τα βασίλεια του κόσμου και τον έτρεμε όλη η γη κι η οικουμένη, κάλεσε τους μάγους και τους ρώτησε:
- Πείτε μου εσείς που κατέχετε της μοίρας τα γραμμένα, τι μπορώ να κάνω για να ζήσω πολλά χρόνια, να χαρώ τον κόσμο που τον έκανα όλον δικό μου;
- Βασιλιά μου πολυχρονεμένε, η δύναμή σου είναι πολλή μα όσα έχει γράψει η μοίρα δεν μπορούν να ξεγραφτούν. Ένα μόνο πράγμα είναι που μπορεί να σε κάνει να χαρείς τα βασίλεια και τη δόξα σου. Μα είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο.
- Δεν σας ρωτώ αν είναι δύσκολο, μόνο ποιο είναι;
- Ε, τότε Βασιλιά μου, στους ορισμούς σου, είναι το Αθάνατο νερό που όποιος το πιει, θάνατο δεν φοβάται. Μα όποιος πάει για να το πάρει, πρέπει να περάσει ανάμεσα από δυο βουνά που χτυπά το ένα πάνω στο άλλο ασταμάτητα κι ούτε πουλί πετούμενο δεν προλαβαίνει να περάσει. Άμα περάσεις τα δυο βουνά, είναι ένας δράκος ακοίμητος και φυλάει το Αθάνατο νερό. Σκοτώνεις το δράκο και το παίρνεις.
Ευθύς ο Αλέξανδρος προστάζει και του φέρνουνε το άλογό του το Βουκεφάλα που φτερά δεν είχε και σαν πουλί πέταγε. Καβαλικεύει και ξεκινά. Περνά τα δυο βουνά, σκότωσε τον ακοίμητο δράκο και πήρε το γυαλί που χε το Αθάνατο Νερό. Μα έλα που όταν γύρισε στο παλάτι, δεν το φύλαξε καλά! Το βλέπει η Αδελφή του και χωρίς να ξέρει τι είναι, το χύνει. Και κατά τύχη χύθηκε πάνω σε μια αγριοκρεμμύδα και γι' αυτό από τότε οι αγριοκρεμμύδες δεν ξεραίνονται ποτέ. Μετά από ώρα πάει ο Αλέξανδρος να πιει το νερό, μα που 'ν' το; Ρωτά την Αδελφή του κι αυτή του λέει πως δεν ήξερε τι ήταν και το έχυσε!
Τρελάθηκε από το θυμό και τη στεναχώρια του και την καταράστηκε να γίνει από τη μέση και κάτω ψάρι και να βασανίζεται. Ο Θεός τ' άκουσε και από τότε, όσοι γυρίζουνε με τα καράβια, τη βλέπουνε και παραδέρνεται μέσα στα κύματα. Ωστόσο τον Αλέξανδρο δεν τον μισεί κι όταν δει καράβι το αρπάζει από την πλώρη και ρωτάει:
- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
Κι αν ο καραβοκύρης δε ξέρει και απαντήσει:
- Απέθανε…
Τότε η κόρη από τη μεγάλη της λύπη ταράζει με τα χέρια και με τα ξέπλεκα ξανθά μαλλιά της τη θάλασσα και πνίγει το καράβι. Όσοι όμως ξέρουνε, απαντούν:
- Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει…
Και τότε η γοργόνα από τη χαρά της παύει τους ανέμους και τα κύματα και παίζει τη λύρα της και τραγουδάει γλυκά τραγούδια και απ' αυτή μαθαίνουν οι ναύτες τους καινούριους σκοπούς.
*********************************************************************
... στην Ήπειρο
Η λίμνη των Ιωαννίνων Παμβώτιδα και το νησάκι της Κυρά - Φροσύνης
Το Σπήλαιο Περάματος στα Ιωάννινα
Οι Σουλιώτες
Το γεφύρι της Άρτας
**************************************************************
... στη Θεσσαλία
... Ο Όλυμπος , το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας
... Οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου
... Ο Ρήγας Φεραίος, σύμβολο της επανάστασης του 1821
... Πίνακες του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου που έζησε στο Πήλιο
... λίγα λόγια για τη ζωή του
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο. Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους.
Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του.[…]
Ο κόσμος τον περιγελούσε.[…] Ο Θεόφιλος, ωστόσο, δεν έπαυε να ζωγραφίζει σε ό,τι έβρισκε. Είδα πίνακές του φτιαγμένους πάνω σε κάμποτο, πάνω σε πρόστυχο χαρτόνι. Τους θαύμαζαν κάτι νέοι που τους έλεγαν ανισόρροπους οι ακαδημαϊκοί.
Έτσι κυλούσε η ζωή του και πέθανε ο Θεόφιλος, δεν είναι πολλά χρόνια, και μια μέρα ήρθε ένας ταξιδιώτης από τα Παρίσια. Είδε αυτή τη ζωγραφική, μάζεψε καμιά πενηνταριά κομμάτια, τα τύλιξε και πήγε να τα δείξει στους φωτισμένους κριτικούς που κάθονται κοντά στο Σηκουάνα. Και οι φωτισμένοι κριτικοί βγήκαν κι έγραψαν πως ο Θεόφιλος ήταν σπουδαίος ζωγράφος. Και μείναμε με ανοιχτό το στόμα στην Αθήνα.
Το επιμύθιο αυτής της ιστορίας είναι ότι « λαϊκή παιδεία δε σημαίνει μόνο να διδάξουμε το λαό αλλά και να διδαχτούμε από το λαό.»
*Το κείμενο είναι του Γιώργου Σεφέρη. Έργο: «Δοκιμές»
Ο Μουντζούρης το τρενάκι του Πηλίου
Μετέωρα
**********************************************************************************
Ελληνική Μυθολογία
Η ύβρις της υφάντρας αράχνης
Δήμητρα και Περσεφόνη
******************************************************************************************
Οι εργασίες μας
...ο χάρτης της Ελλάδας
... ο κύκλος της ζωής του μεταξοσκώληκα
... υφαντική με χαρτί
... Ο Λευκός Πύργος ... ψηφιδωτό με χαρτί οντουλέ
... η γοργόνα μας
- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
κι οι ναύτες αποκρίνονται:
- Ζωή να' χεις Κυρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου